Mierzeja Kurońska

Mierzeja Kurońska – kosa – wąski, długi półwysep, w postaci piaszczystego wału, w południowo-wschodniej części wybrzeża Morza Bałtyckiego. Jest ona półwyspem podrzędnym Półwyspu Sambijskiego. Mierzeja oddziela Zalew Kuroński od otwartego Morza Bałtyckiego. Długość: 98 km (w tym 50 km na Litwie), szerokość: od 400 metrów w rejonie Lesnoje do 3800 metrów w rejonie przylądka Bulwiko, na północ od Nidy.

Mierzeja jest podzielona pomiędzy Rosję (część południowa) i Litwę (część północna). Znajdują się na niej drugie pod względem wysokości kompleksy wydm w Europie po Zatoce Biskajskiej. Cały obszar litewskiej części mierzei jest administracyjnie w granicach miast Nerynga i Kłajpeda.

W 2000 r. Mierzeja Kurońska została zapisana na liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Mierzeja Kurońska jest podobna do Mierzei Helskiej. W obu przypadkach są to długie piaszczyste półwyspy zbudowane przez morskie fale i wiatr. Znakiem rozpoznawczym Mierzei Kurońskiej są jednak olbrzymie wędrujące wydmy, podobne do tych, które można zobaczyć w okolicy Łeby.